×
اطلاعات بیشتر باشه، مرسی برای ارائه بهترین تجربه کاربری به شما، ما از کوکی ها استفاده میکنیم

gegli

باد ما را خواهد برد

........

شعری از حسین پناهی

حسین پناهی

چقدر شبیه مادرم شده ام

چرا نمی شناسی ام؟

چرا نمی شناسمت؟

می دانم مرا نمی شنوی و من این را از سیبی که از دستت افتاد؛ فهمیدم

دیگر به غربت چشم هایت خو کرده ام و به دردهای باد کرده ی روحم

که از قاب تنم بیرون زده اند

با توام بی حضور تو

بی منی بی حضور من

می بینی تا کجا به انتحار وفادار ماندم تا دل نازک پروانه نشکند.

همه سهم من از خود دلی بود که به تو دادم و هر شب بغض گلویت را در تابوت

سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم و تو هرگز ندانستی که

زخم هایت، زخم های مکررم بودند

نخ های آبی ام تمام شده اند و گل های بقچه ی چهل تیکه دلم ناتمام مانده اند

باید بیش از بند آمدن باران بمیرم.

                                                                                                 حسین پناهی


جمعه 11 آذر 1390 - 2:31:56 AM

ورود مرا به خاطر بسپار
عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم
آمار وبلاگ

57816 بازدید

30 بازدید امروز

314 بازدید دیروز

1274 بازدید یک هفته گذشته

Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)

آخرين وبلاگهاي بروز شده

Rss Feed

Advertisements